Η Αλμωπία βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας. Έχει έκταση 1.021 Km². και πληθυσμό 28.915 κατοίκους. Πρωτεύουσα της είναι η Αριδαία, ενώ υπάρχουν άλλες 47 κοινότητες και οικισμοί. Η Αλμωπία αποτελεί το ακριτικό τμήμα στο βορειοανατολικό άκρο της Ελλάδας. Οι ορεινοί όγκοι που την περιβάλλουν αποτελούν φυσικά σύνορα τόσο με την πρώην Γιουγκοσλαβία όσο και με τις άλλες επαρχίες του Νομού Πέλλας, δηλαδή της Έδεσσας και των Γιαννιτσών.

Η πόλη της Αριδαίας είναι το εμπορικό και διοικητικό κέντρο της επαρχίας. Ο πληθυσμός της, περίπου 7.000 κάτοικοι, είναι ημιαστικός. Οι περισσότεροι κάτοικοι ασχολούνται με την γεωργία και την κτηνοτροφία. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει ανάπτυξη στον ορεινό αγροτουρισμό με επίκεντρο τα λουτρά Λουτρακίου (Πόζαρ) και το χιονοδρομικό κέντρο του Βόρα.

Από τη συνολική έκταση της επαρχίας Αλμωπίας το 70,8% καλύπτεται από δάση με αξιόλογη δασική παραγωγή. Το βασικότερο δασοπονικό είδος είναι η οξιά και ακολουθούν η δρυς, η ελάτη, η πεύκη, η λεύκη και σε μικρότερο ποσοστό σημύδα. φλαμουριές κλπ. Παλαιότερα στην περιοχή καλλιεργούνταν πιπέρι_, φασόλια, πατάτα και πιπεριά. Σήμερα την θέση τους έχουν πάρει οι καλλιέργειες ροδακινιάς, μηλιάς, κερασιάς και άλλων οπωροφόρων.

To 1453 κατακτήθηκε από τους Τούρκους και οι κάτοικοι υποχρεώθηκαν σε βίαιο εξισλαμισμό. Το χωριό Χρυσή έχει πάρει το όνομα του από την Χρυσσή, κάτοικο της περιοχής που μαρτύρησε το 1759 για να μην αλλαξοπιστήσει. Η περιοχή μετονομάζεται σε «Καρατζαοβασί» - μαύρη κοιλάδα. Η ονομασία μεταλλάσσεται σε Καρατζόβα και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.

Εκτός από τους Τούρκους την περίοδο της τουρκοκρατίας οι γηγενείς πληθυσμοί δοκιμάζονταν και από την θηριωδία των Βουλγάρων. Οι συνθήκες αυτές ανάγκασαν τους κατοίκους να μετοικήσουν στα γύρω ορεινά. Από εκεί αρχίζει ο διμέτωπος αγώνας κατά των Τούρκων και Βουλγάρων. Η περιοχή απελευθερώνεται το 1912. στον Α' παγκόσμιο πόλεμο η περιοχή αποτέλεσε το μακεδονικό μέτωπο όπου διεξήχθησαν φονικές μάχες Ελλήνων, Σέρβων, Αγγλο-γάλλων και Βουλγάρων.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή, το 1923, στην περιοχή της Αλμωπίας εγκαταστάθηκε σημαντικός αριθμός προσφύγων από την Μ. Ασία. Θράκη και Πόντο.

Λουτρά Αλμωπίας (Πόζαρ):

 Μεσόθερμες ιαματικές πηγές, μέσα σε μία έκταση ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς. Την αξία των ιαματικών πηγών Λουτρακίου φαίνεται πως είχαν εκτιμήσει ιδιαίτερα οι κάτοικοι της περιοχής από τα Ρωμαϊκά χρόνια και όχι μόνο αυτοί.  Πρώτοι, όμως οι Γερμανοί έκαναν ανάλυση των νερών και πιστοποίησαν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Οι θερμές πηγές αναβλύζουν από την κοίτη του ποταμού που διασχίζει την κατάφυτη χαράδρα της Λουτρόπολης. Οι πηγές έχουν χαρακτηριστεί ως ασβεστιο-ανθρακικές. Σήμερα στα Λουτρά Λουτρακίου λειτουργούν ένα υδροθεραπευτήριο με 4 ομαδικές πισίνες 12 ατόμων και 12 ατομικούς λουτήρες, με διαχωρισμό ανδρών-γυναικών.

ΜΟΥΣΙΚΟΧΟΡΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ο μουσικός πλούτος της περιοχής αποτελεί τον πυρήνα των τραγουδιών και χορών της Κ. Μακεδονίας. Στην περιοχή συναντάμε μεγάλη ποικιλία χορών με τοπικό χρώμα και πολλές ιδιαιτερότητες ή παραλλαγές από χωριό σε χωριό. Σε κάθε χορό ο πρωτοχορευτής έχει την ευθύνη της χορευτικής ομάδας, την οποία οδηγεί διαγράφοντας διάφορα χορευτικά σχήματα, έξω από την αυστηρή καθορισμένη κυκλική μορφή, ενώ στο χέρι κρατάει μαντήλι το οποίο κουνάει σύμφωνα με το ρυθμό. Έτσι μεταδίδονται τα κατάλληλα μηνύματα στους υπόλοιπους χορευτές. 

Μέσα από την πλούσια χορευτική παράδοση οι κυριότεροι χοροί που έχουν τη ρίζα τους στην περιοχή Αλμωπίας είναι: Γκάιντα, Πετρούλα, Συρτός Μακεδονίας, Στάγκαινα, Τικφέσκινο, Πουσιντνίτσα, Σαρακίνα, Τρίτε Πάτα (Ζαβλιτσαίνα).

Οι ζυγιές που συνοδεύουν τους χορούς ποικίλουν ανάλογα με την περιοχή. Τα παλαιότερα μουσικά όργανα ήταν οι γκάιντες, τα καβάλια, οι φλογέρες, οι ταμπουράδες και διάφορα κρουστά. Αργότερα εμφανίζονταν το κλαρίνο, το ακορντεόν και   τα χάλκινα μουσικά όργανα.