Πολίτικη ζυγιά
Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013
Αίθουσα συλλόγου

Κατερίνα Παπαδοπούλου (τραγούδι, κρουστά)
Σωκράτης Σινόπουλος (πολίτικη λύρα)
Χρήστος Τσιαμούλης (ούτι)
Κώστας Μερετάκης (κρουστά)

Το Σάββατο, 16 Φεβρουαρίου είχαμε την χαρά να γλεντήσουμε με τους εξαίρετους φίλους και μουσικούς σε μια Πολίτικη βραδιά που διοργάνωσε ο σύλλογος μας.

Mια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη και θα τη θυμόμαστε για πολύ καιρό.

Άρχισε ο Χρήστος Τσιαμούλης τον οργανικό σκοπό «Νικολάκης» που εμφανίστηκε στο τέλος του 19ου και αρχές του 20ου αιώνα. Σιγά σιγά μπήκε ο Σωκράτης με την πολίτικη λύρα, κέντησε, στόλισε τη μελωδία και τέλος ο καταπληκτικός κρουστός Κώστας Μερετάκης.
Συνέχισε η Κατερίνα με την υπέροχη φωνή της να μας τραγουδά το «Καροτσέρη τράβα» «Κέρνα μας κέρνα μας, «Ώρα ΄ναι για τη γειτονιά», «Ήθελα νάχα δυο καρδιές» του «Ψαρά ο γιός». Σαν βάλσαμο λειτούργησαν στη ψυχή μας, σιγοτραγουδούσαμε και μείς μαζί της.

Πάνω από τους μουσικούς περνούσαν σκηνές από την καθημερινή ζωή στην Πόλη, τοποθεσίες και κτίρια της Μικράς Ασίας που μας ανέσυραν μνήμες από το παρελθόν.

Eξαιρετικές ερμηνείες μας χάρισε και ο Χρήστος Τσιαμούλης, «Κάτω στο γιαλό», «Κανελλόριζα», «Βουργαροπούλα» και άλλα.

Με το τραγούδι και το κρασί οι καρδιές μαλάκωσαν, ξεχάσαμε τα καθημερινά σμίξαμε.

Ένα ζευγάρι σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει το συρτό, ύστερα ένα άλλο μετά ένα τρίτο..Οι υπόλοιποι κοιτάζαμε και με το βλέμμα μας, επιβεβαιώναμε τη βαθιά συμμετοχή μας..Καμαρώναμε τη κομψότητα και τη χάρη τους.
Στον καρσιλαμά η «αγάπη είναι καρφίτσα» τα ζευγάρια γέμισαν το χώρο…η απογειώση μας είχε αρχίσει…Χορεύαμε ασταμάτητα.

Ύστερα οι μουσικοί συνέχισαν με πιο αργούς και τελετουργικούς χορούς απ΄την Καππαδοκία, για να μας δώσουν τη δυνατότητα να ξεκουραστούμε, να ηρεμήσουμε και να ξαναρχίσουμε. Οι ίδιοι πάλι σιγά σιγά με πιο χαρούμενους χορούς μας οδήγησαν σε ψηλές συγκινήσεις. Στο «κόνιαλι» θαρρώ οι πιο πολλοί είχαμε φτάσει στην έκσταση…όλοι ενωμένοι…μια ομάδα…μια ιερή τελετουργία…

Ιδιαίτερη στιγμή ήταν η εμφάνιση και ερμηνεία μερικών τραγουδιών από την συγχορεύτρια μας Εύη Μωραΐτου…με τη γλυκιά φωνή της μας τραγούδησε «Έναν καιρό ήσουν άγγελος», «Ας βαστάξει αυτός ο μπάλλος», «Από τα γλυκά σου μάτια».
Συνεχίσαμε με καρσιλαμάδες, τσιφτετέλια, ζειμπέκικα. Χασάπικα, χασαποσέρβικα,….ένα βαλς και άλλα.

Το σταμάτημα των οργάνων μας επανάφερε στην πραγματικότητα…
Το σώμα η καρδιά και η ψυχή μας είχαν δοθεί ολόψυχα…

Φύγαμε πλήρεις και αληθινά χαρούμενοι.

Δείτε εδώ φωτογραφίες από την εκδήλωση